زردچوبه در قرن سيزدهم ميلادي توسط ماركوپولو به اروپا شناسانده شد. زردچوبه (Curuma longa) نوعي گياه و ادويه‌اي است كه از آن گياه تهيه مي‌شود. زردچوبه از رده زنجبيل‌وارها (Zingiberidae)، است. زردچوبه داراي ماده موثره‌اي بنام كوركومين است. اين ماده داراي حلاليت بسيار كم در آب، ناپايداري در محيط‌هاي آبي و فراهمي زيستي نسبتاً كم است و همين عوامل استفاده از آن در فرمولاسيونهاي دارويي را مشكل كرده است. در اين اختراع از پلي كاپرولاكتون (PCL) و كيتوزان به عنوان پليمرهاي پايه براي توليد نانوذرات حاوي كوركومين با استفاده از روش الكترواسپري استفاده شده است. پس از ساخت نانوذرات، با استفاده از روش‌هاي ميكروسكوپ الكتروني (ميكروسكوپ الكتروني روبشي) مورفولوژي نانوذرات بررسي قرار گرفت و سايز نانوذرات تعيين شد. سپس در شرايط بهينه مقداري از نانوذرات سنتز شد و حلاليت و ميزان رهايش كوركومين در اين ذرات مورد ارزيابي قرار گرفت.

در اين اختراع با استفاده از كاغذ باطله موجود در ادارات و دانشگاهها و با استفاده از شرايط آزمايشگاهي و مواد در دسترس شيميايي با شرايط كنترل شده و ذكر شده، سلولز و نانوسلولز مورد نياز در صنايع مختلف بدست آمده است. با تغيير در پارامتر‌هاي واكنش ها و پارامتر‌هاي مختلف فرايند استخراج نانوذرات سلولز، شرايط بهينه براي بدست آوردن نانوسلولز شفاف با توزيع اندازه باريك در اندازه نانو بدست آمده است. هدف اصلي اين اختراع استفاده از مواد قابل بازيافت، كاهش هزينه استخراج و توليد سلولز و همچنين استفاده از مواد در دسترس تر و ارزان تر مي باشد. با استفاده از سديم هيپوكلريت بجاي سديم كلريت توانستيم علاوه بر كاهش هزينه‌هاي استخراج، براي اولين بار نانوذراتي در اندازه 20-10 نانومتر از كاغذ باطله استخراج كنيم. همچنين با تغييرات روند واكنش مرحله تهيه پودر نانوسلولز، توانستيم با آون معمولي و در دماي 25 درجه سانتي گراد نانوسلولز بصورت پودر را تهيه كنيم.